Hiç Böyle Bir Dostunuz Oldu mu?

Hiç Böyle Bir Dostunuz Oldu mu?

Daima
düşüceliydi.Susması konuşmasından uzun sürerdi.Lüzumsuz yere
konuşmaz;konunuştuğunda ne fazla ne eksik söz kullanırdı.Dünya işleri
için kızmazdı.Kendi şahsı için asla öfkelenmez ve öç almazdı kötü söz
söylemezdi.Affediciliği fıtri idi.İntikam almazdı.Düşmanlarını sadece
affetmekle kalmaz, onlara şeref ve değer de verirdi.Kendisini üç şeyden
alıkoymuştu:Kimseyle çekişmezdi.Çok konuşmazdı.Boş şeylerle
uğraşmazdı.Umanı umutsuzluğa düşürmezdi.Hoşlanmadığı bir şey karşısında
susardı.Hiç kimseyi ne yüzüne karşı ne de arkasından kınamaz ve
ayıplamazdı.Kimsenin kusurunu araştırmazdı.Kimseye hakkında hayırlı
olmayan sözü söylemezdi.Yanında en son konuşanı ilk önce konuşan gibi
dikkatle dinlerdi.Bir toplulukta bulunduğu zaman bir şeye gülerlerse o
da güler;Bir şeye hayret ederlerse o da onlara uyarak hayret
ederdi.Gerçeğe aykırı övmeyi kabul etmezdi her zaman ağır
başlıydı.Konuşurken çevresindekileri adete kuşatırdı.Kelimeleri
parıldayan inci dizileri gibi tatlı ve berraktı.Yürürken
beraberindekilerin gerisinde yürürdü;Ayaklarını yerden canlıca
kaldırır,iki yanına salınmaz,adımlarını geniş atar,yüksek bir yerden
iner gibi öne doğru eğilir,vakar ve sukunetle rahatça yürürdü.Kapısına
yardım için gelen kimseyi geri çevirmezdi.Bir gün kendisinden yaşça
küçük bir dostunun omuzlarından tutarak şöyle demişti:"Sen dünyada
garip bir kimse yahut bir yolcu gibi yaşa!"Her zaman hüzünlü ve
mütebessim bir haletle dururdu,yüzünde daima ışıldayan bir parlaklık
olurdu.Adet üzere sarf edilen hiç bir kötü sözü ağzına almadı.Sıkıntılı
hallerinde kabalaşmaz,bağırmazdı.Fakirler le birlikte yerdi;öyle ki
onlardan ayırt edilemezdi.Önüne ne konulursa yerdi.Sade kıyafetler
giyerdi.Gösterişten hoşlanmazdı.Konuşurken yüzünü başka tarafa
çevirmez,bulunduğu mecliste ayrıcalıklı bir yere oturmazdı.Sabahları
evinden çıkarken şöyle söylerdi:"İlahi,doğru yoldan sapmaktan ve
saptırılmaktan,kanmaktan kandırılmaktan,haksızlıktan ve haksızlığa
uğramaktan,saygızıklık etmekten ve saygısızlık edilmekten sana
sığınırım".Sıradan değildi.Sıradan insanlar gibi yaşardı.O
Peygamberdi.O herbirimize çok düşkün,her birimiz üzerinde titreyen
Peygamberimizdi (a.s.m).Ve herbirimize herbirimizden daha
dostu.Herbirimizin ebedi mutluluğu adına Alemlerin Rabb'ine dost
oldu.Hatalarımıza,kusurlarımız a,eksiklerimize,isyanlarımıza,
unutmalarımıza,günahlarımıza rağmen "çetin" ve "korkulu" Hesap Gününde
bize dost kalacağına söz verdi...